Άρθρο από Κωνσταντίνο Μουρτοπάλλα
Κάποιοι ίσως θα με θεωρήσουν καιροσκόπο για το άρθρο που γράφω τώρα, αφού λογικό είναι ένας άνθρωπος εξαφανισμένος από τον περασμένο Νοέμβριο, να κινήσει την περιέργεια, αφού ξανά εμφανίστηκε ξαφνικά μετά από την κατάκτηση του C.L. να γράφει ένα άρθρο για τα επινίκια. Η σχέση μου με αυτή την σελίδα θα είναι πάντα ιδιαίτερη, όπως και αυτή με τον αρχισυντάκτη της , που τον θεωρώ φίλο πρώτα και μετά συνεργάτη. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν κύκλοι ή όχι, πάντα θα έχω στην καρδία μου την σελίδα , αν και ακόμα έχω δρόμο μέχρι να γίνω πάλι σταθερό μέλος της. Αρκετά με τα δικά μου ! Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο μέρος που αφορά καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι, ενώ το δεύτερο μέρος αφορά τον Ρονάλντο.
Όσο αφορά τα προχθεσινά, ας αρχίσουμε πρώτα με το τακτικό καθαρά κομμάτι και την αξιολόγηση των παικτών. Κάτω από τα δοκάρια κάθισε ο Κασίγιας και ασχέτως αν έκανε δυο εξόδους που θύμισαν Χαλκιά την θεωρώ σωστή επιλογή , γιατί πρώτον είναι ο αρχηγός και δίνει άλλο αέρα στους συμπαίκτες του, και αν και δεν πιστεύω σε παραδόσεις ο Ίκερ δεν έχει ηττηθεί ποτέ από την Ατλέτικο. Στα στόπερ είχαμε Βαράν , Ράμος. Ο πρώτος για το νεαρό της ηλικίας του, έδειξε μεγάλη ωριμότητα είχε καίριες τοποθετήσεις και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις φυσικές του ικανότητες. Τα λάθη του τα θεωρώ λογικά, λόγω της απειρίας του αν και θα κατακρίνω την αντίδραση του να πετάξει μπάλα στον πάγκο της Ατλέτικο, γιατί ως νικητής πρέπει να σέβεται τον αντίπαλο. Για τον Ράμος δεν υπάρχουν
λόγια. Θεωρώ πως είναι ο παίκτης που ήθελε περισσότερο από κάθε άλλο το 10ο. Το ποσοστό των σωστών διωξιμάτων 85 %, οι σωστές μεταβιβάσεις 82% και η όλη του παρουσία αποδεικνύουν ότι είναι leader. Δουλεύει αρκετά, εκμεταλλεύεται με τον καλύτερο τρόπο την ικανότητα του στο physical game, και σκοράρει . σημαντικά γκολ ( 2 με Μπάγερν , 1 με Βαγιαδολίδ, 1 με Οσασούνα, 1 με Ατλέτικο). Υπάρχουν αρκετοί από εσάς που τον κατακρίνατε μετά το χαμένο πέναλτι με την Μπάγερν , όμως ο Ράμος έχει δουλέψει και έχει δώσει τις καλύτερες απαντήσεις στους επικριτές του, και επομένως δίκαια θεωρείται ο καλύτερος .Θεωρώ πως το γκολ που πέτυχε, ήταν από τα πιο καθοριστικά στην σύγχρονη ιστορία της ομάδας και αυτός ο παίκτης με τις δηλώσεις του , αποτελεί για μένα μαζί με τον Κασίγιας, τα σύγχρονα σύμβολα αυτού του συλλόγου.Τα πλάγια μπακ ήταν σωστά στημένα και ανταποκρίθηκαν πλήρως σε ότι αφορά την τακτική. Τι πάει να πει αυτό; Έκλειναν χώρους, δεν έκαναν πολλές πλαγιοκοπήσεις και πρόσεχαν αρκετά τα αμυντικά του καθήκοντα. Ο μεν Καρβαλιάλ έκανε σωστά ανεβάσματα, και ναι μεν έκανε ανεπίτρεπτα για τελικό λάθη που πάντως ήταν καθαρά λάθη απειρίας, πράγμα που δεν αμαυρώνει μια σούπερ χρονιά σε πρωτάθλημα και Ευρώπη. Ο δε Κοεντράο δεν έκανε τα τρομερά παιχνίδια, που πραγματοποίησε στα ημιτελικά, αλλά ήταν θετικός. Η χρησιμοποίηση του Μαρσέλο , βέβαια, ήταν αυτή που άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού. Ο βραζιλιάνος δεν σταμάτησε να ανεβαίνει, να δίνει ενέργεια, κουράζοντας έτσι τον Χουανφράν. Στον χώρο του κέντρου έγιναν λάθος επιλογές. Πιστεύω πως αν ήταν ο Πέπε, θα βλέπαμε αυτόν στο κέντρο και όχι τον Κεντίρα. Ο γερμανός ήταν ο «αδύναμος κρίκος» , αφού και ανέτοιμος ήταν, και φοβόταν θέλοντας να προλάβει το Μουντιάλ, με αποτέλεσμα να οπισθοχωρεί αρκετά , έτσι ώστε να χάνονται όλες οι διεκδικήσιμες μπαλιές , καθώς και οι δεύτερες μπαλιές μετά από διωξίματα. Ο Μόντριτς και ο Ντι Μαρία , ελέω Κεντίρα αναγκάζονταν να γυρνάνε πολύ πίσω για να φτιάχνουν παιχνίδι. Και οι 2 ήταν τρομεροί, για μένα από τους πρωταγωνιστές καθ’όλη την διάρκεια της σεζόν. Ο Μόντριτς για μένα αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος deep lying παίκτης αυτή τη στιγμή, και για να γίνω κατανοητός εννοώ πως συνδυάζει εξίσου αμυντικές και επιθετικές αρετές, αν αναλογιστούμε πως στον τελικό ήταν 2ος σε κοψίματα, και 3ος σε σωστές μεταβιβάσεις. Όσο για τον Ντι Μαρία τα λόγια είναι περιττά, και επειδή θέλω να κάνω ειδική μνεία θα αναφέρω περισσότερα παρακάτω. Ο Ίσκο στην πρώτη του χρονιά έκανε τρομερά βήματα προόδου, δούλεψε, έμαθε καινούργιες θέσεις όπως αυτή του «false 9» και του ακραίου , και στον τελικό έδωσε και αυτός την απαραίτητη ώθηση. Για τους τρεις τις επίθεσης δεν θα πω πολλά, άλλωστε όπως προανέφερα θα υπάρξει ειδικό άρθρο για τον Ρονάλντο. Αν πρέπει κάτι να πω είναι πως ούτε αυτός , ούτε ο Μπέιλ πραγματοποίησαν την καλύτερη δυνατή εμφάνιση. Και αν για τον Ρονάλντο μιλήσουμε αργότερα, ο Μπέιλ νομίζω πως πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Δηλαδή και οι 3 φάσεις που χάνει, είναι καθαρές ευκαιρίες για γκολ, που χάνονται ελλείψει καθαρού μυαλού . Η πρώτη χρονιά του είναι καταπληκτική : 1ος σε ασσίστ στο ισπανικό πρωτάθλημα, πάνω από 15 γκολ, 6 γκολ στο C.L και όχι οποιαδήποτε γκολ. Γκολ στο τελικό κυπέλλου και στον τελικό του C.L . Οπότε ας μετράνε οι λογιστές τι παίρνει, και πόσο κοστίζει, αυτός βάζει τα γκολ και δηλώνει παρόν ! Όσο για τον Μπενζεμά, ναι μεν δεν αποδίδει τα αναμενόμενα, αλλά φέτος έκανε πολύ καλή σεζόν. Γκολ στα ημιτελικά, 2 γκολ με την Μπαρτσελόνα και αθόρυβη δουλειά. Σκεφτείτε πόσους παίκτες τραβάει, αυτός όπως και ο Ρονάλντο και ο Μπέιλ και να έχουν περισσότερους χώρους οι άλλοι. Όσο για τον τελικό ήταν εκτός παιχνιδιού, και λόγω τραυματισμού νομίζω, αλλά κυρίως και επειδή η ομάδα ήταν εκτός ρυθμού. Τέλος, για τον Μοράτα θεωρώ πως είναι η έκπληξη της σεζόν. Τα ποσοστά του είναι τρελά αφού βάζει γκολ κάθε 50’ , με λιγοστές εμφανίσεις. Και στο παιχνίδι με την Ατλέτικο , όταν μπήκε πάλεψε για κάθε μπαλιά, και είχε καλή παρουσία.
Το 10ο λοιπόν, κοσμεί πλέον το μουσείο της μεγαλύτερης ομάδας. Ένα τρόπαιο που έλλειπε όσο τίποτα άλλο, από αυτή την ομάδα και ήρθε να επιβεβαιώσει ότι είναι η καλύτερη στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Και ήρθε δίκαια, γιατί η Ρεάλ πήγε να πάρει το παιχνίδι, είχε κατοχή , φάσεις, πίεσε και δεν τα παράτησε ποτέ. Στηρίχτηκε σε ένα πλάνο και δεν έκανε άτοπες κινήσεις, μη χάνοντας την ψυχραιμία της καθ’όλη την διάρκεια του αγώνα. Δεν ήταν στην μέρα της , αλλά κέρδισε δίκαια. Και αυτό γιατί η Ατλέτικο πήγε να κλέψει το παιχνίδι. Στήθηκε καλά όπως μόνο αυτή ξέρει, κέρδιζε τις πρώτες μπαλιές και μέχρι το 93’ κράταγε τον τίτλο . Αποδόθηκε δικαιοσύνη λοιπόν ! Γιατί όσοι θεωρείται τυχερή την Ρεάλ, κάνετε λάθος. Τυχερή ήταν η Ατλέτικο που δεν είχε φάει γκολ εως το 93. Με τον τρόπο που έπαιζε ήταν λογικό να δεχθεί γκολ στο τέλος.
Κάτι που παρατήρησα ήταν ότι πολλοί περίμεναν , αυτοί την ήττα για να βγουν και να κράξουν τον Αντσελότι. Αυτοί οι πολλοί ήταν βέβαια οι γνωστοί κομπλεξικοί με την Ρεάλ, αλλά υπήρχαν και κάποιοι μαδριλένοι που περίμεναν τον Ιταλό στην γωνιά. Κοιτάξτε και εγώ τους πρώτους μήνες , ήμουν επιφυλακτικός με τις επιλογές του, αλλά όλοι κρίνονται στο τέλος. Και αν θέλετε να μιλήσουμε με στοιχεία δείτε τι έχει κάνει φέτος ο Αντσελότι :
- διατήρησε την ομάδα αήττητη από τον Οκτώβρη , εως τον Μάρτη, κάνοντας ρεκόρ νικών, και ρεκόρ παθητικού γκολ αφού η ομάδα δέχτηκε γκολ μετά από 7 παιχνίδια
- έφερε στην Μαδρίτη, το πολυπόθητο 10οπου δεν κατόρθωσε κανείς προηγούμενος, και αν θέλετε να δούμε τι έκαναν οι προηγούμενοι. Ο Μουρίνιο την πρώτη χρονιά πήρε ένα κύπελλο και έφαγε 5 από την Μπαρτσελόνα, και στο τέλος της θητείας του δίχασε την Ρεάλ . Ενώ ο Πελεγκρίνι έκανε μόνο ένα ρεκόρ συγκομιδής βαθμών και αποκλείστηκε στους «16».
- Τροποποίησε το 4-2-3-1 σε 4-3-3 με εσωτερικούς χαφ. Αποτέλεσμα ήταν ο Ντι Μαρία , να εξελιχθεί σε ένα από τα πιο σύγχρονα εσωτερικά αριστεροπόδαρα χαφ στον κόσμο. Δεν είναι και λίγο να μετατρέπεις ένα εξτρέμ μέχρι πρότινος, σε ένα τέτοιο χαφ !
- Το κυριότερα για μένα ήταν πως έφερε την ηρεμία στην ομάδα. Δεν υπήρξαν διαφορές, εντάσεις, παρασκήνια. Όλοι δούλευαν για τον στόχο και τελικά τα κατάφεραν.
Όμως για να λέμε το πράγματα όπως έχουν, αν η αποτυχία δεν απείχε 2’ λεπτά από την επιτυχία σήμερα θα λέγαμε άλλα πράγματα για αυτόν. Γιατί η επιλογή ας πούμε του Κεντίρα, ήταν άτοπη. Του πιστώνω όμως σε αυτόν και την προπονητική ομάδα την φυσική κατάσταση της Ρεάλ. Μετά το 70’ και μέχρι το τέλος εκεί που η Ατλέτικο κατάρρεε, η Ρεάλ ανέβασε κατακόρυφα πίεση και τρεξίματα , δείχνοντας πως δεν καταλαβαίνει από κούραση. Όσο για το πρωτάθλημα έχω την αίσθηση πως μετά το ματς με τη Βαλένθια το παράτησε . Προφανώς, και με τέτοιο budgetπρέπει να τα πάρεις όλα , αλλά από την άλλη δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Επέλεξε την λογική του rotation. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω, από την στιγμή που οι περισσότερες κατακτήσεις της Ρεαλ, δεν συνοδεύονταν από πρωτάθλημα. Όχι όμως, ότι δεν αυτοκαταστροφικός. Έχασε πρωτάθλημα από την Μονπελιέ, το C.L από την Μίλαν. Είναι όμως ένας εξαιρετικός επαγγελματίας, και δεν είναι τυχαίο ότι είναι ο 2ος που κατακτά 3 φορές το τρόπαιο. Αν κάποιοι περιμένετε τον Ζιντάν που όλοι τον θέλουμε, θα αργήσει λίγο.
* Όσο για τον Ιγιαραμέντι, πιστεύω πως αν δεν χρησιμοποιείτε σε ένα παιχνίδι που κρίνετε τόσο απαραίτητος , φαίνεται ότι δεν έκανε ότι καλύτερο σε προπονήσεις και αγώνες. Για να τον διάλεξαν σίγουρα αξίζει, και είμαι υπέρ του, απλώς χρειάζεται περισσότερη δουλειά από μέρος του.
#halamadrid#ladecima